Ευρωπαίοι ή Λατίνοι;

Μπήκαμε στην τελική ευθεία και του φετινού Μουντιάλ. Σήμερα και αύριο γίνονται οι δύο ημιτελικοί μεταξύ δύο εκπροσώπων του Ευρωπαϊκού, Ολλανδία και Γερμανία, και δύο του Λατινοαμερικανικού, Βραζιλία και Αργεντινή, ποδοσφαίρου με τους παραδοσιακούς όρους να έχουν αντιστραφεί κάπως.

Όλα τα προηγούμενα χρόνια οι Λατίνοι, και ιδιαίτερα οι δύο αυτές χώρες, ξεχώριζαν στα μεγάλα ποδοσφαιρικά ραντεβού για την φαντεζί παρουσία τους, για το θέαμα που προσέφεραν στους φιλάθλους, για το χωρίς σκοπιμότητες παιχνίδι τους και για τις μεγάλες προσωπικότητες που είχαν στις τάξεις τους. Αντίθετα οι Ευρωπαίοι ήταν πιο ορθολογιστές, πιο "κυνικοί ", πιο πειθαρχημένοι στο παιχνίδι τους, με εξαίρεση κάποιες φορές τους οράνιε που έχουν να επιδείξουν αρκετές θεαματικές ομάδες στο πέρασμα του χρόνου.

Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις φορές που οι Βραζιλιάνοι έχασαν το τρένο της μεγάλης διάκρισης λόγω αφέλειας, όπως το 1986, ή λόγω έλλειψης σοβαρών λύσεων στα μετόπισθεν, όπως το 1982 με τον επιεικώς αστείο τερματοφύλακα που παρουσίασαν; Ποιος μπορεί να λησμονήσει τις φορές που οι Γερμανοί, αν και παικτικά κατώτεροι, κατάφεραν να υποτάξουν υπερδυνάμεις, όπως το περιβόητο θαύμα της Βέρνης το 1954;
Στο Μουντιάλ που παρακολουθούμε Βραζιλιάνοι και κυρίως Αργεντίνοι έχουν μετατραπεί σε κυνηγούς του αποτελέσματος βάζοντας στο περιθώριο το θέαμα και την απόλαυση των θεατών. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, που οφείλονται κατά βάση στις προσωπικές εμπνεύσεις του Νέιμαρ και του Μέσι των δύο σούπερσταρ των ομάδων, οι γηπεδούχοι και οι άσπονδοι φίλοι τους έφθασαν μια ανάσα από τον ιστορικό τελικό που περιμένει όλη η υφήλιος.

Από την άλλη Γερμανοί και Ολλανδοί έχουν σαφέστατα δείξει στην πορεία τους μέχρι τώρα καλύτερα δείγματα. Επιθετική φιλοσοφία, συνεχής δημιουργία ευκαιριών, αρκετά γκολ για τέτοιο επίπεδο, έχουν πετύχει οκτώ και δώδεκα αντίστοιχα, αλλά και αποτελεσματικοί όποτε χρειάστηκε. Ακόμα και σε ματς που δεν πέτυχαν πολλά τέρματα ή δεν σκόραραν καν, οι Γερμανοί με Αλγερία και Γαλλία κι οι Ολλανδοί με Κόστα Ρίκα, ήταν χωρίς αμφιβολία καλύτεροι από τους αντιπάλους τους και εδικαιούτο την πρόκριση που τελικά πήραν.
Ας δούμε τώρα τα επιμέρους ζευγάρια με τις ιδιαιτερότητες τους. Ξεκίνημα σήμερα με την τιτανομαχία Βραζιλίας Γερμανίας σε μια επανάληψη του τελικού του 2002. Οι Βραζιλιάνοι θα στερηθούν τις υπηρεσίες του μεγάλου τους αστεριού Νέιμαρ, που μετά την σύγκρουση με τον Ζουνίγκα βγήκε νοκ- άουτ για αρκετό καιρό, και του αμυντικού τους ογκόλιθου Τιάγκο Σίλβα λόγω καρτών. Απουσίες που όπως είναι λογικό θα τους επηρεάσουν αρκετά.

Το αμυντικό δίδυμο με την απώλεια του παίκτη της Παρί διαταράσσεται σε μεγάλο βαθμό αφού ο αντικαταστάτης του, μάλλον ο Ντάντε, δεν είναι ίδιου επιπέδου και δεν απειλεί τόσο στα στημένα, ενώ χωρίς τον σταρ της Μπαρσελόνα χάνουν σε δημιουργία, προσωπικότητα και σκορ. Στο υπάρχον ρόστερ δεν νομίζω πως υπάρχει παίκτης να τον αντικαταστήσει. Αν συνυπολογίσουμε και την απουσία σοβαρού και αξιόπιστου επιθετικού δεν βλέπω τον τρόπο που οι γηπεδούχοι θα σκοράρουν εύκολα. Δεν μπορείς να στηρίζεσαι πάντα στις στημένες φάσεις και στην ικανότητα του Νταβίντ Λουίζ στο ψηλό παιχνίδι και στις εκτελέσεις φάουλ. Οι Γερμανοί από την άλλη θα είναι πλήρεις. Με βάση τα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί αποτελεί ιστορική ευκαιρία για αυτούς και θεωρώ πως δεν θα την αφήσουν ανεκμετάλλευτη. Θα βρουν τρόπο να σκοράρουν πάνω από μια φορά σε μια άμυνα που σε αρκετές περιπτώσεις ξεχνιέται.

Δεν ξέρω αν ο Λεβ θα προτιμήσει Κλόζε από την αρχή ή θα πάει στην λογική του Μίλερ στην κορυφή αλλά έχει παίκτες που μπορούν σε λίγα τετραγωνικά να κάνουν την ζημιά. Στα στημένα λόγω ύψους έχει υπεροπλία και θα είναι κίνδυνος θάνατος για μια ακόμα αναμέτρηση.

Στο άλλο ματς, το αυριανό, μεταξύ Αργεντινής και Ολλανδίας τα πράγματα είναι περίπου ανάλογα με μια μεγάλη διαφορά όμως. Οι Αργεντίνοι διαθέτουν τον κορυφαίο παίκτη του κόσμου, τον Λιονέλ Μέσι, τον μοναδικό από την εποχή Μαραντόνα που πλησίασε το μεγαλείο του Ντιεγκίτο. Σε μια αναμέτρηση με παρελθόν τελικού, το 1978 όπου η ιπτάμενη Ολλανδία, χωρίς τον ηγέτη της Γιόχαν Κρόιφ, έφθασε σε δεύτερο τελικό και τον έχασε και αυτόν παίρνοντας το προσωνύμιο της βασίλισσας χωρίς τίτλο, υπάρχουν κάποια στοιχεία να αναφέρει κανείς. Η απουσία του Άνχελ ντι Μαρία στερεί από την παρέα του Μέσι το απρόβλεπτο. Τόσο ο Λαβέτσι όσο και ο λαβωμένος Αγκουέρο δεν είναι σε καλή κατάσταση. Τι μένει λοιπόν στον Σαμπέλια; Η προσευχή να είναι καλά ο θαυματουργός μάγος από τον Ροζάριο και με τις εμπνεύσεις του να οδηγήσει την ομάδα στην κορυφή του κόσμου. Από την άλλη θα πρέπει να βρει τους τρόπους να περιορίσει την δράση του βιονικού Ρόμπεν, το δολοφονικό ένστικτο του φαν Πέρσι και την ηγετική παρουσία του Σνάιντερ. Για πολλούς η ιστορία κάτι χρωστάει στους οράνιε.

Σίγουρα η τωρινή τους εθνική δεν είναι η καλύτερη που έχουν παρουσιάσει αλλά για πρώτη φορά μετά από χρόνια είναι ομάδα και έχουν και τον καλύτερο προπονητή της τετράδας τουλάχιστον. Να θυμίσουμε πως η Αργεντινή δεν έχει μείνει σε κανένα ματς μέχρι τώρα πίσω στο σκορ και θα είχε ενδιαφέρον πως θα το διαχειριστεί εάν αυτό συμβεί. Από την άλλη το σύνολο του φαν Χάαλ είναι εξπέρ στις ανατροπές, έχοντας μείνει πίσω στο σκορ με Ισπανία, Μεξικό αλλά και κατά την διάρκεια του ματς με τους Αυστραλούς. Καλή απόλαυση.